Vrijdag 12 mei vertrok een groep van 14 mannen richting Winterberg voor een trainingsweekend. Aan het begin van de middag kwamen we aan in het inmiddels bekende plaatsje Zusschen. Na het installeren op de slaapkamers was het tijd voor het eerste ritje. Een rondje van vijftig kilometers met een klim naar het dak van dit weekend “De Kahler Asten” op 844 meter boven zeeniveau. Gelijk werd ons duidelijk dat fietsen in de bergen geheel anders is dan op het vlakke. Een stevige regenbui maakte de afdaling van het restaurant naar ons appartement aanvoelen als een pooltocht. Een positieve ontdekking was wel dat onze kracht niet zo zeer in het klimmen lag, maar in het dalen!
Zaterdag scheen de zon al vroeg door de ramen. Na een voedzaam ontbijt maakten wij ons op voor een serieuze training. De begeleiders Eppe en Joost hadden een mooie klim voor ons uitgezocht voor een intervaltraining. Dit betrof een klim over 2,2 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,4%. In groepjes van drie ging telkens een persoon zo’n vijftig meter versnellen, waarna de andere volgde. Waar onze begeleider Joost met een glimlach aan het versnellen was op de flanken van de berg, waren de rollen op de Abfahrt Mollseiffen-Zuschen andersom!
Na de lunch trokken we er op uit voor een duurrit. De begeleiders stelden voor om de groep in tweeën te splitsen. Een aantal deden een lange versie van zo’n vijfenzeventig kilometer met daarin drie lange beklimmingen en de anderen een tocht van rond de vijfenvijftig kilometer. Hierbij was het de kunst dat we tegelijk bij een restaurantje zouden aankomen op twintig kilometer voor de finish. Dit ging vrij aardig en met een goed gevulde maag konden we onze weg vervolgen. Beide groepen moesten nog ruim driehonderd meter stijgen om in Winterberg te komen, waarna we onze specialiteit weer konden ten toon spreiden naar het lager gelegen Zwuschen!
De zaterdagavond was “bonte avond”. Waar een aantal kozen om zich te mengen in het plaatselijke culturele leven van Zwuschen, waren anderen getuige van de prestaties van O’G3NE. Op zondag stond om acht uur het ontbijt klaar. Na het verwerken van het ontbijt en het klaarmaken van de koffers stapten we op de fiets voor het laatste rondje van het weekend. Na een paar leuke klimmetjes sloten we de rit af met de afdaling over het fietspad waar ons weekend als klim mee begon.
Moe maar voldaan reden we na de lunch weer richting Bedum. Het was een mooi weekend!
Frans Favre